Güzel Bir Masal Kitabı...

Yeşil kabının içinde çiçek boyuna süsleniyor, hazırlığı bir türlü bitmiyor. Renklerini özene bezene seçiyor, yavaş yavaş giyiniyor, yapraklarını bir bir yerleştiriyor. Gelincikler gibi buruşmuş bir elbiseyle meydana çıkmak istemiyor. Bütün güzelliğiyle pırıl pırıl doğmak emelinde. Evet! Çok süsüne düşkündü bu çiçek! Bu yüzden gizli gizli süslenmesi günlerce sürdü. Sonunda bir sabah güneş doğarken, kendini gösterdi.
Güzel olmak için bu kadar özenip bezendikten sonra, esneyerek:
- Aman, daha uykumu alamadım...
Üstüm başım berbat... Yüzüme bakılacak gibi değil... demez mi?
Küçük Prens hayranlığını gizleyemedi:
- Ne güzelsiniz! dedi.
Çiçek ince bir sesle:
- Güzelim, değil mi? Hem ben güneşle birlikte doğdum, dedi.
Küçük Prens bu çiçeğin pek alçak gönüllü olmadığını anladı, ama o kadar dokunaklı bir hali vardı ki!

Çiçek:
- Kahvaltı saati gelmiş olacak, dedi. Beni unutmasanız...
Küçük Prens utandı, çabucak gitti bir kova taze su getirdi, çiçeğe sundu.

Çiçek ilk gününden onu üzmeye başlamıştı! Alıngan, kendini beğenmiş bir çiçekti. Örneğin bir gün döt dikeninden söz açarak, Küçük Prens'e:
- Varsın gelsin kaplanlar, demişti, vız gelir pençeleri.
Buna karşılık Küçük Prens:
- Gezegenimde kaplan yok, hem de kaplanlar ot yemez ki, demişti.
Çiçek de yavaşça:
- Ben ot değilim, diye cevap vermişti.
- Özür dilerim...
- Kaplanlardan hiç korkmam, ama hava akımlarından çekinirim. Bir paravanınız yok mu sizin?

Küçük Prens de "Hava akımlarından çekinmek, olacak iş mi, bir bitki için?" diye düşündü. "Bu çiçek pek de nazlı."
- Geceleri üstünü bir cam kavanozla örtersiniz. Burası çok soğuk. Hiç iyi yerleşmiş değilsiniz. Benim geldiğim yer...
Ama sözünü bitiremedi:
O, Küçük Prens'in gezegenine tohum olarak gelmişti. Öbür dünyalardan bir şey görmüş olamazdı. Çiçek, beceriksizce kurduğu bu yalanı tutturamadığı için, utandı. Küçük Prens'i suçlu çıkarmak emeliyle sinirli sinirli:
- Hani o paravan ?... diye sordu.
- Gidip getirecektim; ama konuşuyordunuz da...
.........

- Hoşça kal, dedi çiçeğe.
Çiçek cevap vermedi.
- Hoşça kal!
Çiçek öksürdü, ama soğuk algınlığından değildi bu kez.
Neden sonra:
- Budalalık ettim, dedi, bağışla beni. Mutlu olmağa çalış.
Küçük Prens çiçeğin ona çıkışacağını sanmıştı. Cam şişesi elinde, şaşkın şaşkın bakıyordu. Çiçeğin bu tatlı uysallığına bir türlü akıl erdiremiyordu.
- Evet, seni seviyorum, dedi çiçek. Anlatamadım, suç bende. Önemi yok. Ama sen de benim kadar aptalmışsın. Mutlu olmağa çalış. Bıraksana şu camı elinden.Onu istemiyorum artık.
- Ya rüzgar...
- O kadar da nezle değilim... Gecenin serin havası iyi gelir, Çiçek değil miyim?
- Ya hayvanlar...
- İki üç tırtıl gelmiş, ne çıkar! Onlara katlanmalı ki, kelebeklerle tanışayım. Kelebekler pek güzelmiş. Sen gittikten sonra, bari onlar gelsin beni görmeye. Büyük hayvanlardan da korkmam, dikenlerim var, diyerek dört dikenin gösteriyordu safça.
Sonra da:
- Ne sallanıp duruyorsun öyle. Haydi, kararını verdin. Gideceksen git artık, dedi.
Gözyaşlarını belli etmek istemiyordu. Öyle gururlu bir çiçekti ki...

Küçük Prens

[kemal864]

Yağmur hanım uzun zamandır bu tür kitapları okumuyordum.

Sanırım ilk olarak bu kitabı okuyarak başlayacağım bu tür kitapları okumayı.

Hem paylaştığınız kısımda yer alan alıntı oldukça güzel.

En kısa zamanda bu kitabı okumayı düşünüyorum.

Emeklerinize ve gönlünüze sağlık.

Selamun Aleyküm...

Ve aleyküm Selam..ben buradan paylaşır,size anlatırım Kemal bey..Şimdi masal kitabıyla görünüp karizmayı çizdirmeyin..

[kemal864]

Yağmur hanım bu masal kitabını oldukça beğendim.

Yağmur hanım elbette siz kitabı alıntılarla anlatsanız sizden dinlerim.

Ama karizmayı çizdirsekte kitabı almaya karar verdim.

Hem çoğu kişinin çocukluklarından kalan bir esintiyi canlandırıyor bu kitap.

Mutlaka okumalıyım.

Kısacık zaten bir solukta okursunuz...fakat sonu çok hüzünlü söyleyeyim

Böylelikle küçük prens tilkiyi evcilleştirdi. Ve ayrılma vakti geldiğinde “Ah! Sanırım ağlayacağım” dedi tilki.

“Bu senin hatan” dedi küçük prens. “Ben sana zarar vermek istemedim. Seni evcilleştirmemi sen istedim.”

“Doğru, haklısın” dedi tilki.

“Ama ağlayacağını söyledin!”

“Evet, öyle.”

“O halde bunun sana hiçbir yararı olmadı.”

“Hayır, oldu. Buğday tarlalarının rengini gördükçe seni hatırlayacağım. Şimdi git ve güllere bir kez daha bak. O zaman kendi gülünün evrende eşsiz ve tek olduğunu anlayacaksın. Sonra bana veda etmek için buraya geri döndüğünde, sana hediye olarak bir sır vereceğim.”

Küçük prens güllere bir kez daha bakmaya gitti.

“Hiçbiriniz benim gülüm gibi değilsiniz. Çünkü henüz hiçbiriniz evcilleşmediniz. Ve siz de hiç kimseyi evcilleştirmediniz” dedi onlara. “Siz tıpkı tilkinin benimle karşılaşmadan önceki hali gibisiniz. Dünyadaki binlerce tilkiden yalnızca biriydi o. Ama ben onunla dost oldum ve şimdi artık o özel bir tilki.”

Güller bu duyduklarına çok bozuldular.

“Evet, güzelsiniz. Ama boşsunuz. Sizin için kimse yaşamını feda etmez. Yoldan geçen herhangi biri, benim gülümün de size benzediğini söyleyebilir. Ama benim gülüm sizin her birinizden çok daha önemlidir. Çünkü ben onu suladım. Ve onu camdan bir korunakla korudum. Önüne bir perde gererek rüzgarın onu üşütmesini engelledim. Tırtılları onun için öldürdüm ( ama birkaç tanesini kelebek olmaları için bıraktım). Onun şikayetlerini ve övünmelerini dinledim. Ve bazen de suskunluklarına katlandım. Çünkü o benim gülüm.”

Bunları söyledikten sonra tilkinin yanına döndü.

“Elveda” dedi.

“Elveda” dedi tilki de. “Ve işte sırrım: Bu çok basit. İnsan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir. En temel şeyi gözler göremez.”

“Temel olan şeyi gözler göremez” diye tekrarladı küçük prens.

Öğrendiğinden emin olmak istiyordu.

“Senin gülünün diğerlerinden daha önemli olmasını sağlayan şey, ona ayırdığın vakittir”

“İnsanlar bu en önemli gerçeği unuttular. Ama sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğin şeye karşı her zaman sorumlusun. Gülüne karşı sorumlusun.”

“Gülüme karşı sorumluyum” diye tekrarladı küçük prens, öğrendiğinden emin olmak için.

Sonra yoluna devam etti…

[kemal864]

Yağmur hanım kitabın her bölümü birbirinden güzel.

Ve sayenizde kitabın en güzel bölümlerini okuyoruz.

Hem kitabı okudukça dahada meraklanmaya başladım.

Emeklerinize ve gönlünüze sağlık.

İlginiz için teşekkürler...sizin de gönlünüze sağlık

Küçük prens büyük bir dağa tırmandı. Daha önce kendi gezegenindeki üç yanardağın dışında hiç dağ görmemişti. Bu yanardağların boyu ise sadece dizlerine geliyordu. Sönmüş yanardağı tabure olarak kullanırdı. Ona ayaklarını uzatırdı. Kendi kendine : “Bu kadar yüksek bir dağın tepesine tırmanırsam, bütün gezegeni ve gezegendeki bütün insanları görebilirim” dedi. Ama görebildiği tek şey, diğer dağların sivri dorukları oldu.

“Günaydın” dedi kibarca.
“Günaydın... Günaydın... Günaydın...” diye yanıtladı yankı.
“Sen kimsin?” diye sordu küçük prens.
“Sen kimsin... Sen kimsin... Sen kimsin...” dedi yankı.
“Arkadaş olalım. Ben çok yalnızım” dedi bu kez.
“Ben çok yalnızım... Çok yalnızım... Çok yalnızım...”
“Ne tuhaf bir gezegen!” diye düşündü. “Her tarafı kuru, her yeri dikenli, tamamen sert ve acımasız. İnsanlarda ise hayal gücü yok. Sadece sizin söylediklerinizi tekrarlıyorlar. Benim gezegenimde bir çiçeğim vardı ki, her zaman ilk konuşan o olurdu.

[CUMHUR]

gerçekten güzel bir öykü sayende okumuş oldum paylaşım için eline sağlık ALLAHa emanet ol kardeşim yağmur......selamün aleyküm...