Anladım Ki Bu Dönüşler Sanadır...

“Senin yüzünü görmedikten sonra, varsayalım ki yüzlerce dünya görmüşüm, ne çıkar?

Güzelliğini kimlere sorayım senin, say ki herkese sormuşum, kim anlatacak?

Sana kavuşmadıktan sonra tut ki Cennette ebedîyim, hurilerle eşim, devlet yâr olmuş bana,

Ne çıkar bunlardan?

Ayrılık bulutu senin ay yüzünü örttükten sonra,

O bulut tut ki başıma inciler mücevherler yağdırmış, ne kârım olur bundan?

Şu aşağılık büyücü karı olan dünya madem ki yok olup gidecek bir gün,

Tahtını bahtını dünya hazinelerini bana bağışlamışlar kabul et,

Ne olur ki yâni?

Senin aşkın yüzünden bütün dünya beni kötülese pervam olmaz,

Say ki gerçek hakkında yüzlerce yalan söylenmiş, ne önemi olur bunların?”
....

“Küle döndüm amma közde yanmadım, bir gönül ki böyle yanar sanmadım, pınarlardan içtim içtim kanmadım,

Anladım ki susuzluğum sanadır.

Kuluna hem yoldaş arkadaş verdin, hem ana hem baba hem kardaş verdin, sofrasına ekmek verdin aş verdin,

Anladım ki bu açlığım sanadır.

Yollarına ömür serdim dolaştım, toz toprağa çamurlara bulaştım, en sonunda menzilime ulaştım,

Anladım ki bu çileler sanadır.

Yollar gördüm aşk peşine düşeli, eğri doğru dönemeçli köşeli, yollar gördüm sabırtaşı döşeli,

Anladım ki bütün yollar sanadır.

Kullar gördüm semaya el açmada, bin vecd ile bedenden vazgeçmede, kullar gördüm yücelerde uçmada,

Anladım ki tüm secdeler sanadır.

Vicdanımı karalarla bağladım, yaralarım haram ile dağladım, pişman olup yıllar yılı ağladım,

Anladım ki gözyaşlarım sanadır.

Her şey döne döne sana gitmede, yıldızların bile ömrü bitmede, tüm kainat hamd ü sena etmede,

Anladım ki bu dönüşler sanadır.”


Hz. Mevlâna