İnsan'a dair....

[HİCRET]

Kardeşlerim;

Biliyorsunuz ki Osmanlı Devlet'i her ne kadar yönetim şekli islam la bağdaşmasada gittiği her yere adaleti ve islam kültürünü layıkıyle götürmüştür. Osmanlının yıkılış sürecinde bilhassa 2.paragrafta bahsedilen şahıslar İslam kültürünü yok etmek için İnkılap adı altında bir takım ıslahatlar yapmışlardır. Ve milleti bilhassa Cumhuriyet Dönemi yazarlarının baskısıyla öz kültüründen koparmışlardır.

Özellikle Rahmetli Mustafa Kemal ve Arkadaşlarının getirmeye çalıştıkları Batı Uygarlığı ( onların tabiriyle uygarlık bizlere göre mezarlık ) bu millete nasıl bir zarar verdiği hakkında bir paylaşımdır. Rabbim aff-ı mağfiretini eksik etmesin. Allah'ın selam ve kelam'ı ,mağfiret ve merhameti sizlerle olsun...

Modern hayat( Batı Uygarlığı ) kendine özgü bir insan modeli kurgulamıştır. Bu model , dünyevileştirilmiş , aşkla bağı koparılmış , yaratılıştan gelen çift kutuplu doğasına ihanet ederek dengesizleştirilmiş bir modeldir.Her düşünce sisteminin bir Allah , alem ,varlık ,tabiat görüşü olduğu gibi , bir insan görüşüde vardır. Batı toplumunun düşünce sistemi bir ideoloji mezarlığıdır. Batı Uygarlığının insan görüşü , Yunan felsefesine , Roma kültürüne ve Kilise ahlakına göre şekillenmiştir.Bu sebebledir ki Batının insan görüşü ideolojiden ideolojiye değişiklik gösterir.Batı uygarlığı hayatın temeline günümüz tabiriyle ‘’ Bireycilik ‘’ği koymuş ve her şeyi bireye göre algılamıştır.Bireyciliğin insan tanımı şudur. ‘’ İnsan , birey olarak kendi kendine yeter bir varlıktır ‘’. Birey dışında ki her şey ‘’ öteki’’ ve ‘’yabancı’’unsurlardır. Bu insan görüşünün ortaya çıkardığı sorunların toplumun tümünü tehtit ettiğini göre bazı düşünürler , bireyciliğe panzehir aramaya koyulmuşlardır. Fransız düşünür Emile Durkheim , bu panzehirin isim babasıdır. O , bireyciliğin yerine toplumculukideolojisini yerleştirmiştir. Bu insan görüşü , bireyciliğin tam zıt kutbunda yer almaktadır. Emile Durkheim’e göre bireyin toplum dışında bir değeri yoktur. Dolayısıyla iradesi , kendine özgü duruşu , tavrı ,şahsiyeti , özelliği de olamaz. İnsan tüm değerini toplumdan alır. Dengesizliğin öbür adı olan Batı aklı , insan düşüncesinde uçlarda ki tavrıyla dikkat çekicidir.İslam’ın insan görüşü Kur’an tarafından açıkça belirtilmiştir.İslam bireyciliğe ait, ferdin kendi kendine yeten bir varlık olduğu iddiasını reddeder.Bireyciliğe ait olan düşünce bağ kuran değil bağ koparan bir aklın ürünüdür. Adil ve dengeli değil zulme açık ve dengesiz bir düşüncedir.Kendi kendine yetme iddiası Kur’an’a göre ‘’ şirk’’ tir ; sahici değildir. İnsan kendi kendine yetemez. Allah’a ve ebeveyne muhtaçtır , tabiata bağımlıdır , kainata mensuptur, toplumun parçasıdır. İslam’ın insan görüşü sosyolojizmede karşıdır. Sosyolojizm gibi insanın iradesini , kişiliğini , kimliğini , öznelliğini , özgürlüğünü , orjinalliğini bırakın reddetmeyi , ısrarla vurgular ,dahası inşa eder. Kur’an’a göre iman ve inkar toplumsal değil bireyseldir. ‘’ De ki : Gerçek, Rabb’iniz tarafından ( açıklanmıştır) ; bundan böyle isteyen iman etsin , isteyen inkar etsin ! ( kehf suresi 29 ) ‘’ . Zorlamanın hiç bir türü dinde yer almamaktadır. , çünkü ‘’ Aklın doğrularıyla, sapıklık birbirinden seçilip ayrılmıştır ( bakara suresi 256) ‘’. Her insan orjinal , özgür ve özgün bir varlıktır ; dolayısıyla ‘’ Herkes kendi tercihlerine uygun davranışta bulunur ( isra suresi 84 ) ‘’ . İslam’a göre kişisel sorumluluk esastır , her insanın kaderini kendi seçimi tayin eder. ‘’ Biz her insanın kaderini kendi boynuna dolamışızdır ( ısra suresi 13 ) ‘’ . Kur’an’ın insan konusundaki bu yaklaşımı bütüncül bir okumaya tabi tuttuğumuzda , İslam’ın insan görüşünün Bireycilik ve Toplumculuk gibi karşıt uç ve dengesiz görüşler dışında , dengeli ve hikmetli olduğu açıktır. Buna verilecek en uygun ad ise ‘’ Şahsiyetçilik ‘’ tir.Peygamberlerin gönderiliş amacı şüphesiz insan şahsiyetini inşa etmektir.Şahsiyet ‘’ kendini yüceltme ‘’ günümüz modern psıkolosiyle ‘’ kendi kendini gerçekleştirme ‘’ anlamına gelir. İslam şahsiyeti , insanın kime ve neye olursa olsun , körü körüne itaati reddettiği ve aklın , ruhun üstün değerini kabul ettiği yerde başlar.