Seninle (sav ) Olmak Vardı !!!

[HİCRET]

Seninle(asm) olmak vardı...

Seninle olmak vardı Asr-ı Saadetinde, saadete ulaşıp “Said”lerden olmak vardı..

Sana ilk inananlardan olmak vardı, ilk inanan 40 kişiden olmak... Erkam’ın evinde gizlice toplanmak, seni görmeden yerinde duramamak, özleminden yanıp tutuşmak... Safa-Merve arasında seni aramak vardı. “Şimdi emrolunduğun hakikati çatlarcasına söyle” emrini aldığında seninle beraber Kâbe’de tavaf etmek ve bu uğurda anadan, babadan, yardan ayrılmak vardı.. Yâsir Bin Ammar (ra) gibi...

Sana yoldaş olmak vardı... Sevr mağarasında seninle olmak, sana zarar verebilecek yılanlara ayaklarımı uzatmak, sana birşey olacağından korkmak, “Lâ tahzen innallâhe meanâ” müjdesini almak vardı.. Seninle birlikte hicret etmek, bu yolda aç-susuz kalmak, beraber yüzlerce km yolu gitmek, aynı ekmeği paylaşmak, beraber yemek, beraber uyumak, beraber Medine’ye varmak vardı.. Seninle beraber, sana sıddık olmak vardı Ebûbekir gibi...

Seninle birlikte savaşmak vardı... Senin safında olmak, Allah’ın aslanı olmak, Allah’ın kılıçlarından bir kılıç olmak, kucağında son nefesi verip “Ya Rasûlullah ben şehit miyim?” demek Bedir’de, Uhud’da, Hendek’te sana uzanan mızraklara göğüs germek, sana atılan oklara başımızı uzatmak vardı Katade ( r.a) gibi....

Sana tesellici olmak vardı.. Amcan Hamza şehid olduğunda, sana sarılıp “Mahzun olma yâ Rasûlullah” demek vardı.. Miğferin yanağına battığında batan parçaları dişlerimle çıkarıp “kanınızın kanıma karışması” vardı Malik bin Sinan (ra) gibi...

Sana talebe olmak vardı, ilmi senden öğrenip Ashab-ı Suffa’dan olmak, ben de “Muâllim olarak gönderildim” diyerek yanımıza oturman, senin sohbetinle kilometrelerce yol kat edip öğrendiklerimizi anlatmak vardı, ilmin kapısı, ilmin yolcusu olmak “Resûl size ne getirdiyse onu alın” emriyle senden ilmi almak ve “unutulmayan ilim” duâsına mazhar olmak ve cübbemizi yere serip senin sözlerini toplamak vardı... Ebû Hureyre (ra) gibi...

Sana ev sahibi olmak vardı.. Medine’de “Gel artık Sevgili, gözlerimiz yollarda kaldı” diyerek Ensardan olup Talea’l-Bedru Aleyna’yı okumak, veda tepelerinde seni beklemek, sana kucak açmak, sana ev sahibi olmak, sana kurban olmak vardı. Evdeki tek ekmeği, tek yatağı sana vermek vardı... Ve senin müjdenle 90 yaşında İstanbul yollarına düşmek vardı.. Eyyüb El-Ensârî (ra) gibi...

Seninle olmak vardı duâna mazhar, mucizene şahid, dâvâna bürhan, Risâletini tasdik etmek vardı.. Seninle olmak, seninle beraber solumak vardı... “Anam babam sana feda olsun Ya Resulullah” demek, seni görmekle sana iman etmek “Vallahi bu yüzde yalan olmaz” diyerek yüzünü gözünü öpmek vardı... Abdullah İbni Selâm (ra) gibi...

Ve bizler... Asr-ı Saadet’inde “Said” olamadık, sana yetişemedik ama âhirzamanda, saadetli bir asırda Cennetâsâ baharlarda geldik, seni görmeden sana iman ettik... Ve dâvâna “sadakte ve bilhakkı natakte” dedik... Bizleri de “Said” olarak kabul eder misin... “Darü’s-selâm’da seninle olmak vardı” duâmıza “Âmin!” der misin?