|
#1
09-29-2008, 22:54
|
|||
|
|||
Osmanlı'nın kudreti(çok hoş bir olay)
19.yüzyılda Almanya nın Mülhaym şehrindeki Ren nehrinin bir yakasında Almanlar, öbür yakasında da Fransızlar oturuyordu. Fransızlar, her sene nehrin Almanlar'daki kısmına geçip mahsulün tümünü toplayıp götürüyorlardı. O sıralar, birliğini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise buna fazla ses çıkaramıyorlardı tabiî. Her sene böyle olunca çareyi Osmanlı Sultanına durumu yazıp, imdat istemekte bulurlar.
Mektupta şöyle denmektedir: "Fransızlar her sene bize zulmediyor, mahsulümüzü elimizden alıyorlar. Siz ki, dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı, İslamiyet'in dehalifesisiniz. Bizi şu zulümden kurtarın. Asker gönderin. Ürünlerimizi bu sene olsun toplama imkanı sağlayın." Çöküş faslına girildiği bir zamana denk gelen yardım isteğini inceleyen padişah asker göndermeyi mümkün ve gerekli görmez; yalnızca asker elbisesi göndermeyi kâfi bulur ve cevabı bir mektupla beraber içi askeri elbise dolu üç çuval yollanır. Şaşkına dönen Almanlar, çuvalı alıp mektubu okurlar: "Fransızlar korkak ademlerdir. Onlara yeniçeri göndermemize gerek yoktur. Yeniçerimizin kıyafetini görmeleri kâfidir. Çuval içindeki Osmanlı askerinin elbiselerini adamlarınıza giydirin. Mahsul zamanı, nehrin görülecek yerlerınde dolaştırın. Karşıdan gören Fransızlar için bu kâfidir." Bağ bahçe sahipleri hemen Osmanlı askerinin kıyafetini kapışırlar. Hasat vakti büyük bir heyecanla yeniçeri kıyafetinde, nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar. Ertesi gün, karşıdan gelen haber, Almanlar'ın sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur: "Osmanlılar'dan imdat geldiğini düşünen Fransızlar, korkudan köylerini de terkederek iç kısımlara doğru kaçmaktalar. Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz. Zulüm sona ermiştir." Bu olay, Mülhaymli'lerin gönüllerin de taht kurmuştur. Giydikleri yeniçeri kıyafetlerini, daha sonra Mülhaym'a bağlı Karlsruher Müzesi'ne koyup ziyarete açarlar. Şehrin en yüksek binasına da Osmanlı bayrağı asarlar. Ayrıca, halen olayın yıldönümünde de şehirde bir karnaval düzenleyip, hadiseyi temsilen kutlarlar. Bu yukarıdaki hadise bir masal değildir... Uydurulmuş bir hikaye hiç değildir. Bunlar birer gerçek, gelecek nesillere anlatılması gereken Şanlı tarihimizdir. Geçmişte yaşadığımız bu destansı Müslüman Türk kişiliği, geleceğimizin kimliği olsun... Heyy gidi şanlı Osmanlı. Senin Atının üzengini öpmek için el pençe sıra duran toplumlar, lütfen verdiğin iki çapulla dünyalarını kurtardığın kişilerin torunları, bugün bizlerin kuyusunu kazıyor... Yeniden bir şahlanış yakındır elbet... Şairin dediği gibi, belki yarın... belki yarındanda yakın. 
|
|
#2
09-30-2008, 02:01
|
||||
|
||||
|
Başlıkta olduğu gibi osmanlının kudreti..
Son sözlerde de olduğu gibi Yeniden bir şahlanış yakındır elbet... Şairin dediği gibi, belki yarın... belki yarındanda yakın. Paylaşım için teşekkürler..
__________________
Forum Kuralları - Forum İlkeleri Ey nefsim! Deme "Zaman değişmiş, asır başkalaşmış,herkes dünyaya dalmış,hayata perestiş eder, derd-i maişetle sarhoştur." Çünkü ölüm değişmiyor.. Hem deme : "Ben de herkes gibiyim" Çünkü herkes sana kabir kapısına kadar arkadaşlık eder. Herkesle musibette beraber olmak demek olan teselli ise, kabrin öbür tarafında pek esassızdır...
|
|
#3
10-02-2008, 12:58
|
||||
|
||||
|
bizler halen daha osmanlının kudretini anlamış değiliz. daha doğrusu atalarımızın demek gerekir. her ne kadar bazıları kabul etmesede bu bir gerçektir. biz tarihimizden kaçtıkça o da bizden kaçacaktır. yağmur kardeşe tşk.
|
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
|
|
