Üzülme...

Kaybolup gitmiş Yusuf,Ken'an iline geri gelir,üzülme!

Bu hüzünler evi,gün olur yine gül bahçesine döner,üzülme...

Ey gamlar çeken gönül dertlenme,hâlin düzene girer;

Bu perişan baş,yine bir hâle yola girer ,üzülme



Hele iki gün muradımızca dönmediyse,

Devran hep bir türlü dönmezse,üzülme...

Hele sağlık olsun,ömrünün baharı gitmezse,

Ecel gelmezse ,ey güzel nağmeli bülbül

Yine çemen tahtında gül şemsiyesini başında tutarsın,üzülme!



Gönül;yokluk seli,varlık kapısını kökünden yıkıp götürse bile,

Madem ki kaptanın Nuh' tur,üzülme!

Kendine gel,gayb sırlarını bilmezsin sen!

Ümidini kesme,elemlenme,perde ardında gizli oyunlar var,üzülme!



Kâbeye varmak iştiyakıyla yürürken çölde,ayağına dikenler batarsa üzülme

Konak pek korkulu,maksat da pek uzak ama

Hiçbir yol yoktur ki ;sonu olmasın,üzülme...



İnsanı hâlden hâle sokan ALLAH ,sevgilinin ayrılığındaki halimizi de bilir..

Rakibin verdiği zahmetlere de ,üzülme!

Hafız;yokluk bucağında,karanlık gecelerde

Virdin;Dua ve Kur'an oldukça gam yeme...''

Hâfız Divanı