Bir gün Hazret-i Osman abdest alıyor. Abdest bitiyor, kurulanıyor, gülmeye başlıyor. Yanındakiler, hayırdır inşallah diyorlar. Hazret-i Osman onlara soruyor:
— Ne için güldüğümü niye sormuyorsunuz?

... Yanındakiler de soruyorlar:
— Efendim affedersiniz, niye gülüyorsunuz?

Hazret-i Osman anlatıyor:
— Bir gün, benim şu abdest aldığım yerde Resulullah efendimiz abdest alıyordu. Biz de oradaydık. Resulullah abdestini aldı, gülmeye başladı. Sonra, (Neden güldüğümü, niye sormuyorsunuz?) buyurduğu hatırıma geldi.

— Peki efendim, ne oldu?
— Biz de, (Ya Resulallah niye güldünüz?) diye sorduk.

Cevaben buyurdu ki:
-Bir müminin abdestte, yüzünü yıkarken, bütün [küçük] günahlarının, suyla beraber aktığını görüyorum. Elini yıkarken, başına mesh ederken, ayaklarını yıkarken, bütün günahlarının döküldüğünü görüyorum. Ümmetim kurtuluyor diye sevinip, ben gülmeyeyim de, kim gülsün?

Güzelce abdest alan günahlarından sıyrılmış olur. [Buhari]

Hiçbir günahkâr yoktur ki, güzelce abdest alıp iki rekat namaz kılarak mağfiret dilesin de, affedilmiş olmasın. [Tirmizi]