[samet]

Bir fıkıh terimi olarak "kurulan bir iş akdine
istinaden, ücret karşılığı belirli bir işi gören işçi"
anlamına gelir. Ecîr, yapılan işin ölçüsüne göre
ecîr-i hâs ve ecîr-i müşterek kısımlarına ayrılır.
Ecîr-i Hâs: Yapılan iş sözleşmesi işçinin belli bir
süre işveren için çalışmasını konu alıyorsa, yani
işçinin belli bir zaman diliminde emeğini işverenin
emrine tahsis etmesi gerekiyorsa, bu işçiye ecîr-i
hâs denir. Böyle bir işçi, emeğini tahsis ettiği
zaman diliminde başka bir iş yapamaz.
Günümüzdeki devlet memurları, sanayi ve tarım
kesimi işçileri ile günlük işçiler bu kapsamda
mütalaa edilir. Ecîr-i hâs, çalışmaya hazır
bulunmakla ücrete hak kazanır. Bu nedenle,
işverenden kaynaklanan sebeplerle işe
başlayamazsa yine de ücreti hak eder. Ecîr-i
Müşterek: Yapılan sözleşme, işçinin belli bir süre
emeğini tahsis etmesini değil de, belli bir işi
görmesini konu alıyorsa, o takdirde bu işçiye ecîr-i
müşterek denir. Bu tür bir sözleşmede işçi, aynı
anda birden fazla iş sözleşmesi yapabilir. Terzi,
dişçi, doktor, tamirci gibi ücret karşılığı bir hizmet
ifa eden esnaf ve sanatkarlar; ücret karşılığı iş
takibinde bulunan vekil ecîr-i müşterek grubunda
yer alır. İşi tamamlamakla ücrete hak kazanır.

Alıntı: Diyanet İşleri Başkanlığı