İBADET REHBERİ FORUM - Ömür Hanımla Güz Konuşmaları

...

Dönelim...Dönmek yenilmektir biraz da,
yarım kalmasıdır çıkışlarımızın,
korkaklıktır,
alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır...
Olsun dönelim biz yine de.
Bilincinde olmadan üstlendiğimiz sorumluluklarımız var.
Evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere,
cılızlığımızın görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim.
Ölçüsüz yaşamak bize göre değil Ömür hanım.
Büyürken geniş ufuklarımız olmadı bizim.
Küçücük avuçlarımızla sınırlarımızı genişletmek istedikçe
yaşamın binlerce engeli yığıldı önümüze.
Hangi birini yenebilirdik bunca olanaksızlık içinde.
Umutsuzluğu tanıdık, yenilgiyi
öğrendik böylece.
...
Sularım
toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor.
Binlerce taş saklanıyor içimde.
Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle?
...
Dünya bir testidir, de, Ömür hanım, ömür bir su...
Sızar iğneucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir
yudum mutluluk için.
Ve bir gün ölümün balkonundan...dökülür toprağa el içi kadar bir su.
Yerde birkaç damla nem, bir avuç ıslaklık...
Ölümü bilerek nasıl yaşar insan,
geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür;
bilmek bütün acıların anasıdır, de...
...
Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde.
Saatlerce dayak yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim.
Ürperiyorum.
Bir at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın sokaklarında, örtüyor ömrümün ilk yazını.
İçimde bir çocuk, yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru,
binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek.
Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş,
yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım?

Şükrü Erbaş